Ewangelia wg Św. Łukasza
„Wtedy Maryja rzekła:
«Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest Jego imię –
a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją.
On przejawia moc ramienia swego,
rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.
Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.
Ujął się za sługą swoim, Izraelem,
pomny na miłosierdzie swoje –
jak przyobiecał naszym ojcom –
na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki».
Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.”
Magnificat to pieśń wyrażająca wiarę w dobroć i miłosierdzie Boga oraz streszczająca historię zbawienia, czerpiąc z tekstów Starego Testamentu. Głównym motywem uwielbienia Boga są wielkie rzeczy, które On uczynił przez wieki, a teraz dziewicze poczęcie Syna Bożego. Składa się z trzech części: dziękczynienia za dobrodziejstwa, pochwały Bożej opatrzności i pochwały Bożej wierności.