Święty Jan Paweł II (ur. 1920 – zm. 2005) to postać, którą znało i kochało wielu ludzi na całym świecie. Jego autentyczność, charyzma i stanowczość przyciągały tłumy wiernych. Duchowość maryjna odgrywała kluczową rolę w jego życiu, co głęboko wpłynęło na całe jego nauczanie i pontyfikat.
Źródła duchowości maryjnej Jana Pawła II
Tam, gdzie dla Karola Wojtyły „wszystko się zaczęło”, zaczęła się również jego pobożność maryjna. Właśnie w jego domu rodzinnym ma ona swoje źródła. Sam papież wspominał o tym w książce „Dar i Tajemnica”, gdzie pisał:
Mówiąc o źródłach powołania kapłańskiego nie mogę oczywiście zapomnieć o wątku maryjnym. Nabożeństwo do Matki Bożej w postaci tradycyjnej wyniosłem z domu rodzinnego i z parafii wadowickiej. W kościele parafialnym pamiętam boczną kaplicę Matki Bożej Nieustającej Pomocy, do której rano przed lekcjami ciągnęli gimnazjaliści. Potem z kolei w godzinach popołudniowych, po zakończonych lekcjach, ten sam pochód uczniów szedł do kościoła na modlitwę.
Na kształtowanie tej wyjątkowej relacji z Maryją wpływały również inne wydarzenia z życia Wojtyły, takie jak jego kontakt z klasztorem Karmelitów Bosych w Wadowicach oraz noszenie szkaplerza od dzieciństwa aż do śmierci. Ważną rolę odegrały też pielgrzymki z ojcem do Kalwarii Zebrzydowskiej i wczesna utrata ziemskiej matki. Lektura „Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” św. Ludwika Marii Grigniona de Montfort stała się kluczowym elementem kształtującym jego miłość do Maryi. Z tej niewielkiej i niepozornej książeczki zaczerpnął swoje papieskie motto: „Totus Tuus, Maria” (łac. „Cały Twój, Maryjo”).
Maryjny pontyfikat Jana Pawła II
Podczas swojego pontyfikatu Jan Paweł II wielokrotnie wskazywał Maryję jako przewodniczkę w drodze do Chrystusa. Choć to Jezus zawsze był w centrum jego nauczania, Maryja pełniła w nim rolę pośredniczki, która prowadzi nas do Syna.
Owocem głębokiej i autentycznie przeżywanej pobożności maryjnej Jana Pawła II było między innymi:
- umieszczenie maryjnego symbolu M w swoim herbie papieskim i przyjęcie hasła Totus Tuus jako papieskiego zawołania,
- poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi w 1984 roku,
- zatwierdzenie Zbioru Mszy o Najświętszej Maryi Pannie,
- opublikowanie encykliki maryjnej Redemptoris Mater (25 III 1987)
- ogłoszenie Roku Maryjnego (Pięćdziesiątnica 1987 – Wniebowzięcie 1988)
- ogłoszenie trzeciej tajemnicy fatimskiej w 2000 roku,
- list apostolski Providentialis gratiae eventus o szkaplerzu karmelitańskim w 2001 roku,
- list apostolski Rosarium Virginis Mariae i dodanie nowych tajemnic różańcowych (Światła) w 2002 roku,
- ogłoszenie Roku Różańca (od października 2002 do października 2003),
- zawierzenie w matczyne ręce Maryi Kościoła, Polski i całej ludzkości w swoim testamencie (2005).
Podczas swojego papieskiego pielgrzymowania po całym świecie Jan Paweł II odwiedził ponad 100 sanktuariów maryjnych. Całe życie, pontyfikat, nauczanie i wydane dokumenty kościelne były odzwierciedleniem chrystocentrycznej teologii, niezwykle splecionej z duchowością maryjną.
W encyklice Redemptoris Mater Jan Paweł II napisał:
Chodzi zaś tutaj nie tylko o samą naukę wiary, ale o życie z wiary – w tym wypadku więc o autentyczną duchowość maryjną w świetle całej Tradycji, a w szczególności o taką duchowość, do jakiej wzywa nas Sobór.
Jan Paweł II był przykładem autentycznego zawierzenia Maryi. Czerpiąc z jego życia i nauczania, my również możemy uczyć się tej głębokiej duchowości maryjnej.
Warto przeczytać również: https://michalici.pl/artykul/poboznosc-maryjna-jana-pawla-ii