Ewangelia wg Św. Łukasza
„W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, ».
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.”
„Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą” (Łk 1,28).
Te słowa anioła Gabriela na zawsze zmieniły życie Maryi i zapoczątkowały nowy rozdział w historii zbawienia. Wkrótce po zaręczynach, w chwili modlitwy w swoim domu, Maryja otrzymała niezwykłe objawienie. Ukazał jej się anioł, podobnie jak wcześniej Zachariaszowi w świątyni (Łk 1,11). Jego słowa nie były zwyczajnym pozdrowieniem – to było przesłanie pełne duchowej radości i zapowiedź wyjątkowej misji: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami” (Łk 1,28).Zwrot „pełna łaski” tłumaczy greckie „kecharitōmĕnē” – słowo wyrażające, że Maryja już od zawsze była i pozostaje przedmiotem Bożej łaskawości. To nie tylko piękny komplement, ale także potwierdzenie jej wyjątkowego miejsca w Bożym planie. Kościół odczytuje te słowa jako dowód, że Maryja od początku była wolna od grzechu i pełna darów Ducha Świętego.
„Pan z Tobą” – dodał Gabriel, przypominając, że Maryja zawsze mogła liczyć na Bożą pomoc we wszystkim, co czyniła na chwałę Pana. Gabriel zakończył swoje orędzie słowami: „błogosławiona jesteś między niewiastami”, podkreślając jej wyjątkowość wśród kobiet wszystkich czasów.
Choć słowa anioła były pełne uznania, Maryja odczuła niepokój. Bardziej niż pochwały Gabriela, poruszyło ją przeczucie, że została wybrana do czegoś ogromnego i trudnego. Gdy zastanawiała się nad ich znaczeniem, anioł uspokoił ją: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga” (Łk 1,30).
Gabriel wyjawił jej wtedy niesamowity plan Boga: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego. Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida, a Jego królestwu nie będzie końca” (Łk 1,30-31).
Rozmowa z aniołem ukazała wielkość cnót Maryi – jej prostotę, mądrość i roztropność. Jednak to jej odpowiedź stała się momentem przełomowym: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego” (Łk 1,38). Te słowa wyrażają nie tylko pełne zaufanie wobec Bożego planu, ale także głęboką pokorę i gotowość do współpracy z łaską.
W tej chwili dokonało się Wcielenie, a Gabriel odszedł. Maryja powiedziała „tak” nie tylko Bogu, ale i całej ludzkości, zgadzając się zostać Matką Zbawiciela. Jej decyzja była w pełni wolnym aktem wiary i miłości, który na zawsze zmienił dzieje świata.
Maryja, poczynając Jezusa za sprawą Ducha Świętego, stała się Arką Nowego Przymierza, wyrażając zgodę na pełnienie kluczowej roli w historii zbawienia.
Na podstawie: kecharitomene.com